Zapalenie zwane paradontozą
Określenie paradontoza, choć brzmi naukowo, to tylko potoczny termin stosowany do opisywania schorzenia określanego jako zapalenie przyzębia. Przypomnijmy więc krótko cechy zapalenia – z łaciny: calor, rubor, tumor, dolor, functio laesa, a po polsku: ucieplenie, zaczerwienienie, obrzęk, ból i utrata funkcji. W paradontozie wszystko to dzieje się w obrębie tkanek przyzębia – dziąseł, ozębnej, okostnej, cementu korzeniowego i kości wyrostka zębodołowego.
Jaka jest etiopatogeneza schorzenia? Do zapalenia przyzębia dochodzi zwykle w wyniku niedostatecznej higieny. Zbyt rzadkie mycie zębów, zaniechanie płukania jamy ustnej i używania nici dentystycznej, brak kontroli stomatologicznej, unikanie skalingu, płukanek… Wszystko to prowadzi do gromadzenia się patologicznych ilości bakterii w okolicy zęba. Drobnoustroje pochodzące z płytki zębowej i kamienia nazębnego mogą przemieszczać się do kieszonek dziąsłowych – przestrzeni pomiędzy powierzchnią szkliwa a obszarem dziąsła. Bakterie te wpływają na patologiczne poszerzanie się kieszonek – powstają ubytki, które zwiększają ruchomość zęba w dole zębowym. Mówi się również o wpływie czynników genetycznych na powstawanie paradontozy. Jeśli Twoi rodzice cierpieli z powodu zapalenia tkanek przyzębia – jesteś w grupie osób zagrożonych ryzykiem wystąpienia choroby.
Jak paradontoza się objawia? Wszystko zależy od stadium zaawansowania schorzenia. Początkowo dochodzi bowiem wyłącznie do odsłonięcia szyjek zębowych. Już wtedy należy zareagować i jak najszybciej wybrać się do dentysty. Jeśli jednak zbagatelizujemy problem, rozwijają się poważniejsze objawy. Podczas szczotkowania obserwujemy krwawienie. Dochodzi do ubytków kostnych i utraty tkanki tworzącej dziąsło. Zęby tracą oparcie i jakość umocowania w kości oraz otaczających strukturach. Ich ruchomość zaczyna się patologicznie zwiększać, aż w końcu dochodzi do rozchwiania zębów, a nawet ich wypadania. Sytuacja jest więc niezwykle poważna.
Wspominaliśmy już wcześniej o udziale czynników genetycznych w etiologii paradontozy – chcemy jeszcze raz je podkreślić. Ponadto, jeśli jesteś palaczem – znajdujesz się w grupie ryzyka. Zapalenie przyzębia pojawia się najczęściej po przekroczeniu 35 roku życia.
Jakie są natomiast perspektywy leczenia paradontozy? Wszystko zależy oczywiście od etapu rozwoju choroby, w którym zareagujemy. Jeśli zapalenie jest łagodne – wystarczy odpowiednia domowa higiena jamy ustnej wzbogacona o profesjonalne zabiegi w gabinecie stomatologicznym, wykonanie niezbędnych wypełnień, mostów, koron i protez. W przypadkach cięższych niestety terapia jest kosztowniejsza i bardziej skomplikowana – istnieje bowiem konieczność wykonania specjalistycznego zabiegu – kiretażu. Jest to proces, podczas którego oczyszczony zostaje korzeń zębowy. Dodatkowo, ubytki kostne wypełnia się preparatami kościozastępczymi, które zmniejszają patologiczną ruchomość zębów i zapobiegają ich dalszej utracie, prowadzącej do powikłań natury zdrowotnej, psychologicznej i estetycznej.